Kahverengi, Minik ve Sevimli Bir Ayıcık


o
kahverengi, minik ve sevimli bir ayıcık
ürkek ve saf biraz da
iyi niyetli biraz
ve bariz şapşal

yaşlı bir ağacın gölgesine sığındı
üzgündü
düşündükçe içine siniyordu
sindikçe küçülüyordu
yaşlı bir ağacın gölgesinde

çok sürmedi
çok uzunca sabredemedi ve
yanaklarına süzülen iki damla yaşı serbest bıraktı
bir kaç damla daha aktı sonra
öncekilerin peşi sıra

başını kaldırınca
göz göze geldi
hemen üzerinde ki dala konmuş
aptal bir sükunetle kendisini seyreden baykuşla
ve sanki baykuş bir şey sormuşçasına
konuşmaya başladı
kahverengi, minik ve sevimli ayıcık

"artık" dedi
"artık hiç dostum kalmadı"

baykuş siktir et dercesine çırptı kanadı ve
"boşver" dedi
"inan bana böylesi daha iyi oluyor"
sonra kanatlarını açtı
ve ayıcığın yanına indi
öyle devam etti
"başlangıçta zor oluyor kabullenmek ama sonra alışıyor insan inan" dedi
"hayal kırıklığına uğramıyorsun, güvendiğin dağlara kar yağmıyor mesela çünkü öyle bir dağın olmuyor" diye ekledi

saçma bir sırıtış belirdi yüzünde ve
"trajik ama komik"
diye fısıldadı kanatlarını çırpıp uzaklaşmadan önce

o
kahverengi, minik ve sevimli bir ayıcık
üzgündü
parmak uçlarını birleştirmiş
yüzü düşmüş
keyfi kaçmış
düşünüyordu
bir anlam arıyordu tüm bu olanlara
yoktu
bilmiyordu


bu metin bu şartlar altında ölemem adlı e-kitabımda yer almıştır

Labels: ,