Hint sinemasından müthiş filmler çıkabildiğini daha önce tecrübe etmiştim. Bir kez daha güzel bir hint filmi izlemek pek şaşırtıcı değil.
Filmin başlarında değilse de filmin ortalarına doğru ekrana kilitleniyorsunuz. Yine filmin başlarında ki liseli aşkını biraz es geçip görüntüyü ileri sararsak güzel bir aşk hikayesi izlediğimizi söyleyebiliriz. Bunun yanı sıra belirsizliğin insanı ne kadar yıpratabileceğini, çaresizliğin insanı nasıl bir hale sokacağını, gitmek mecburiyetinde hissetmenin ne kadar zor olduğunu fakat gitmeye kıyasla, geride kalan olmanın ne kadar berbat bir durum olduğunu çok iyi anlatıyor film.
Ayrıca hint filmlerinde en sevmediğim mesele, olayın tam ortasında karakterlerin kırıta kırıta oynamaya başlaması durumudur. Hikaye müthiştir, kurgu, oyunculuklar ve dahası müthiştir. Tam ağlamak üzeresinizdir ki bir anda tıpkı aşağıda ki gibi bütün millet oynamaya başlar. Isınamadım bu duruma henüz. Bu filmdeyse diğer izlediğim hint yapımlarına nispeten daha iyiydi. Hem azdı hemde göze çok batmadı.
Velhasıl izleyebilirsiniz. Güzel bir film.
Ve tabi ki filmde söylenen şarkıların en çok beğeni alanını da bir dinleyin derim.