Bir Kitap: On Küçük Zenci


Son zamanlarda hep hiç okumadığım yazarların ilk kitaplarını okudum. Tesadüf. Bu da Agatha Christie'nin okuduğum ilk kitabı. Kitap zaten bir çeşit fenomen. Okunmuş, beğenilmiş bir kitap. Ben epey geç okudum sadece ve beğendim.

Aslına bakarsanız kitabı okumaya başlamadan önce katilin kim olduğunu (ne yazık ki) biliyordum. Ve tüm hikaye boyunca bu bilgi üzerinde tahminler, değerlendirmeler yaparak ilerledim. Zaman zaman katili bilmiyor olsaydım belki çok daha etkilenebilirdim kitaptan diye düşündüm hatta. Ama sona gelindiğinde öyle bir şey oldu ki katilin kim olduğunu bilmeme rağmen, yanlış bildiğimi sanıp ters köşe oldum bir an. Yani katili biliyor olmama rağmen oldukça heyecanlı, merak uyandıran, sürükleyici bir kitap okudum.

Bir iki nokta çok inandırıcı olmayıp, hikayeyi bağlamak için kondurulmuş gibi geldi bana. Spoiler olmasın, söylemeyeyim. Ama bunları bile göz ardı edebildim.

Tavsiye ederim.

Kitaptan Alıntılar

Derisi ne renk olursa olsun herkes insandır.

Günahın seni daima izler.

İnsanlar, yalanlara gerçeklerden daha kolay inanır.

Huzur buna derler. Gerçek huzur. Her şeyin sonuna gelmiş olmak. Yaşamayı sürdürmek zorunda olmamak. Evet, gerçek huzur budur.


Labels: